Een woord vol granaten

Het jeugdprogramma dat dit jaar op Het Andere Boek wordt aangeboden ziet er interessant uit. Dat is wel even anders geweest, de voorbije jaren, met een paar commerciële kanonnen in de focus, die maar weinig met dat 'andere' boek te maken hadden. Niet nu, dus, met namen als Peter van Gestel, Anne Provoost (toch stiekem bij het volwassengedeelte gezet, want een van die grensauteur), Sylvia Vanden Heede, Gerda de Preter, Frank Adam en nog een paar andere. Wel zijn er, merkwaardig genoeg, maar drie uitgeverijen vertegenwoordigd: Querido, Lannoo en Houtekiet-Fontein.
   De boeken die worden voorgesteld zullen, op enkele na, op de valreep verschijnen of zijn op dit ogenblik nog niet echt beschikbaar. Winterijs van de Nederlandse auteur Peter van Gestel is net verschenen en het ziet er alvast veelbelovend uit. Het werd een omvangrijke jeugdroman die de naweeën van de Tweede Wereldoorlog in Nederland laat vertellen door een tienjarig jongen. Van Gestel schrijft zowel voor jonge kinderen als voor aankomende volwassenen. Zijn prachtige Mariken (1997) - inmiddels ook al verfilmd - werd uitvoerig bekroond, onder meer met de Gouden Uil en de jonge Gouden Uil 1998. Een gesprek om zondag naar uit te kijken, want Van Gestel is een geestig en aangenaam causeur. Het boek laten we later in deze rubriek uitvoeriger aan bod komen.
    De Vlaamse Sylvia Vanden Heede maakte met haar komische, herkenbare duo Vos en Haas heuse 'literatuur' van eenlettergrepige woorden voor beginnende geletterden. Inmiddels verschenen er met succes al drie verhalen en Het kookboek van Vos en Haas dient zich aan, alweer met copieuze en geestige illustraties van Thé Tjong-Khing, zo blijkt. Afwachten wat dat wordt. Te veel sequels laten je wel eens de kwaliteiten van het eerste in de reeks vergeten.
   Vanden Heede schreef nog een vervolg: in Takkeling neemt ze de draad en de personages van de adolescentenroman Sporen weer op, waarin ze een relaas over de groeipijnen van een jong meisje parallel laat lopen met een overlevingsverhaal over een jonge vos. Op wat overdreven nadrukkelijkheid en voorspelbaarheid na, is Sporen een verdienstelijke roman. Alweer benieuwd.
   Waarom ik altijd nee zeg, een bundel kleuterversjes van Frank Adam, is al een tijd geleden verschenen. Hij laat eigentijdse en geëmancipeerde kinderen aan het woord in soms geestige en verrassende, soms ook vergezochte en ongeloofwaardige observaties van een kleine Umwelt. De stijl is al even wisselend.
Een koffertje voor opa   Ook Een koffertje voor opa is al een paar maanden beschikbaar. Gerda de Preter debuteerde twee jaar geleden bij Querido met De Schommel, een eenvoudig geschreven maar alleszins geladen verhaal voor jonge kinderen over kindermishandeling. Het boekje viel meteen op door een verfrissende en tegelijk zeer overwogen taal en stijl. In haar nieuwe boek voor kinderen vanaf een jaar of acht is kleine Arne de held, een geestig en ondernemend ventje. Door de geboorte van een nieuwe baby raakt hij wat in de verdrukking en vindt hij soelaas bij zijn geadoreerde grootvader. De relatie tussen kleinkind en grootouder is uiteraard een populair thema in kinderboeken. Ouders worden doorgaans als gestrest en met eigen besognes doende afgeschilderd. Grootouders bieden uitkomst. Ook Polleke, Guus Kuyers nieuwe protagoniste ontvlucht de gekte van haar omgeving op geregelde tijden om bij haar rurale en rustige opa en oma wat evenwicht te vinden. De voorbeelden zijn legio en in deze tijd uit het leven gegrepen. Arnes grootvader woont in bij het jonge gezin en is altijd klaar voor grootse heldenverhalen over zijn oorlogstijd, voor beeldjes die hij zorgvuldig uit hout snijdt, voor wandelingen naar het park, voor troost na bange dromen en voor wilde reisplannen naar warme bestemmingen. Samen vormen ze een aandoenlijk en samenzweerderig duo. Tijdens zo'n wandeling ontmoeten ze Elfriede - een oude vlam van opa? Het wordt niet met zoveel woorden gezegd - en haar kleindochter Fleur. Die houdt er rare spelletjes op na: in jampotjes bewaart ze een bijzondere verzameling, onzichtbaar voor buitenstaanders. " 'Weet je wat ik daarin verzamel?' De potjes kijken Arne leeg aan... 'Mezelf.' ... Fleur kijkt hem lang aan. 'Als ik iets heel bijzonders beleef, gaat dat in een potje,' zegt ze dan." De schreeuwruzies, het gegooi met borden en kopjes van haar ouders, de verdwijning van kater Max, het zit allemaal bewaard in Fleurs geheime collectie. Fleur en Arne komen in dezelfde klas terecht en worden onafscheidelijk. Allebei hebben ze een grenzeloze verbeelding.
   Gerda de Preter laat haar personages erg associatief redeneren en fantaseren. Wanneer Arnes vader weer eens afgepeigerd thuiskomt van de school waar hij werkt en vervolgens uitvoerig zijn beklag doet over die varkens van kinderen, slaat Arnes fantasie helemaal op hol en ziet hij in het vlees dat op tafel komt de onsmakelijke gevolgen van zijn vaders autoriteit. Als zijn opa terminaal ziek blijkt, ontdekt hij in het druipende varkenshart dat zijn vader voor de biologieles meebracht een mogelijke vervanging voor het defecte ruisende hart van zijn grootvader. Die associaties en woordspelingen zijn vaak gebaseerd op letterlijke en dus verkeerde kinderlijke interpretaties van uitspraken en gesprekken van de volwassenen. Ze zijn soms wel grappig, maar gaan door het al te overvloedige gebruik en door de soms weinig geloofwaardige gedachtesprongen zwoegerig en irritant gezocht klinken. Van het goede te veel! In haar zorg voor een geestig en stilistisch afgewerkt product combineert Gerda de Preter soms - allicht onbewust - stijl- en compositorische elementen van Guus Kuyer, Joke van Leeuwen en soms ook wat van Moeyaert. De invloeden zijn, vrees ik, onmiskenbaar. Toch zit er heel wat poëzie en ontroering in dit verhaal over het verlies van een opa. De scène waarin Arne niet-begrijpend en verontwaardigd opa's koffer pakt voor de lang aangekondigde reis naar de zon is overtuigend en pakkend uitgewerkt. Ook het visioen met een theedrinkende rimpelige oma naast "de grote baas in zijn witte T-shirt op een wattig wolkje" klinkt authentiek. En dergelijke treffende fragmenten zijn er nog wel te vinden in dit boekje.

Annemie Leysen


Gerda de Preter,
ill. Sylvia Vanden Heede

Een koffertje voor opa
Querido, Amsterdam, 112 p., 464 fr.
vanaf 8 jaar.


TerugCopyright ©  De  Morgen                     26 september 2001.