Het kriebelt weer!

Zotte blaadjes aan bottende bomen, zachte krulschaapjes in de wei en zoete geuren op je pad: de lente mag haar gang weer gaan. Ook de nieuwe prentenboeken zitten vol lentelust, met blote billen, gekke gedachten en kriebeltenen.
Mo Muis is een feestmuis. Hij krijgt kaas met één kaars en alle dieren komen naar zijn verjaardagsfeest. Mo mag een wens doen. Vliegen ziet hij wel zitten, maar dat lukt niet zo snel. Hij botst op oom koe, die een pijp zit te roken. Oom koe mag dan al wolkjes blazen, vliegen kan hij niet. Uil wel. Mo leert dat muizen zo hun beperkingen hebben in de lucht. Maar dan is er het cadeau van oom koe... Mo Muis is een heerlijk prentenboekje voor kleuters en eerste lezers, zonder pretentie en mooi uitgegeven. De prenten van Leen Van Durme zijn sober en schattig. Haar dieren stappen in en uit de gekleurde vierkanten en rechthoeken waar ze in gestopt zijn. Die wisselwerking tussen afgebakende vlakken, uitfladderende lichaamsdelen en losstaande tekeningen maakt dat ook de vormgeving blijft verrassen.
Soms kom je bij het bekijken van prentenboeken tot vreemde vaststellingen. Tegelijk met dit boekje van Leen Van Durme, een product van de Standaard Uitgeverij, verscheen bij De Eenhoorn een prentenboekje dat zo identiek is qua kleur, vorm, papier en formaat dat het wel in dezelfde serie lijkt te zitten. Beide boekjes worden in Nederland dan ook gedistribueerd door dezelfde uitgeverij, Van Buuren. Symbiose in kinderboekenland. Katarina Kietelkous gaat over een dikke dame die het niet kan laten om 's nachts kindertjes in hun bed wakker te kietelen. Daarvoor bedient zij zich van verschillende vogelveertjes. Het is stil in de stad. Zo stil dat je een veertje kunt horen vallen. Tot plots... Hi hi ha ha ho hou op! De kinderen van de stad laten niet met zich sollen. Jana koopt laarzen met wel Tweeëntwintig knopen. Kasper huurt een boze wolf. Boris smeert zijn kamer vol lijm. Niets is echter bestand tegen het kietelbrein van Katarina. Dan gaan de kinderen maar met zijn allen naar het huis van de kietelkous, om haar een koekje van eigen deeg te bakken. Illustratie Leen Van Durme

Ze vlucht naar boven op de hoge berg naast haar huisje, waar zij duizenden gekleurde veren bewaart van alle vogels die zij heeft kaalgeplukt. Een voor een moet ze de veren terugsteken, wat een heleboel rare bontgekleurde vogels oplevert. Katarina Kietelkous is een leuk boek om voor te lezen, als je goed en smakelijk kunt lachen. Dan werkt het namelijk enorm aanstekelijk, en voor je het weet zit je samen te schudden. En kietelen mag natuurlijk ook.
Kitty Crowther zorgde vorig jaar voor illustraties bij Grote Oma's van Bart Moeyaert. Nu ligt een door Moeyaert vertaald prentenboekje van deze dame in de winkel. Een gezellig boekje van formaat, met als originele titel Trois histoires folles de Monsieur Pol. In het Nederlands Meneer Bas maakt heel wat mee. En hij maakt wat mee, onze vriendelijke meneer. Het regent zo hard dat zijn huisje helemaal vol water loopt. Meneer Bas pakt zijn speeltjes en neemt een lekker bad. Daarna duikt hij naar de voordeur. Die doet hij open. Het water stroomt naar buiten. De zon komt weer tevoorschijn. Meneer Bas laat al zijn kleren drogen, de beddenlakens, de meubels en zichzelf. En als Valentientje langskomt ziet alles er weer piekfijn uit. En zo blijft alles maar zijn gewone absurde gangetje gaan. In het tweede verhaal neemt de wind het rode hoedje van meneer Bas mee. Hij gaat op zoek. De kat Lola, Gele Hond en Valentientje hebben wel rode dingen gezien, maar geen hoedje. In de rode auto van meneer Piek rijden ze naar de hoedenmaker, die meneer Bas kan helpen. Meneer Bas is zo blij dat hij aan al zijn vrienden een hoedje cadeau doet. Banaal einde misschien, maar dan is er die laatste prent met vijf slapende hoofden onder evenveel hoedjes: "En daarna nodigt hij ze allemaal uit voor een middagdutje." De kolder zit in tekst en tekening. De mannetjes die Crowther neerzet hebben grappige oogjes en dikke billen. Haar dieren doen hun aandoenlijke best om zo stom mogelijk te kijken. Je bladert graag van prent naar prent, en terug en terug. Een compact stukje kinderkolder om in huis te hebben.
Het grote billenboek

Groot en uitbundig is Het grote billen-boek van Guido Van Genechten. In zijn bekende eenvoudige stijl met vette lijnen en felle kleuren tekent hij de kleine Jos die moet plassen. Het potje staat klaar. Maar op een potje passen heel wat verschillende billen: dikke olifantenbillen, de dunne billen van een giraf, zachte varkensbillen of de gestreepte versie van de zebra. Maar na de beresterke en de groene billen is het de beurt aan de blote billen van Jos. Als iederéén op het potje gaat is het natuurlijk makkelijk zat. Guido Van Genechten heeft hier een leuke manier gevonden om kleuters vertrouwd te maken met zoiets raars als op een potje plassen. Zijn dieren zijn grappig getekend op krantenpapier dat is uitgeknipt en op een witblad gekleefd. De letters die er hier en daar nog doorheen schijnen (van Deutsche Bank tot Bosgrond) zorgen voor een bijzonder effect. En zitten de blote billen verspreid in het boek, dan heb je voor- en achteraan toch nog een ruime keuze aan frivole onderbroeken.
Illustratie uit Mo Muis

Blootpad & Co. ten slotte is een bundeling van de onderhand beroemd geworden dierenverhalen van Annemarie Van Haeringen. Zij tekent met fijne inktlijnen en uitlopende aquareltoetsen een reeks fabels uit van een blote pad, een hongerige reiger, een gulzige aap en een gierige spin. Verhalen van toen de dieren nog met elkaar spraken en vrienden waren. Zo komen we te weten waar de schildpad zijn draagbare huisje vandaan heeft. Blootpad komt zijn huis nooit uit. Altijd heeft hij een reden om niet mee uit te gaan met zijn vrienden: het is te warm, te koud, te vroeg, te laat. Zelfs op het feest van de koning daagt hij niet op. Koning Olifant is beledigd en eist een verklaring. Ik durf mijn huis niet uit, fluistert Blootpad. Ik voel me zo bloot als ik buiten ben. De koning weet raad en Blootpad wordt Schildpad. Van Haeringen heeft ook zo haar idee over de aanwezigheid van reigers in de stad, en gaat de pure fabeltoer op als zij het verhaal vertelt van Aap die zijn vriend Eekhoorn bedriegt en van Spin die in haar eigen draadjes verstrikt raakt als zij Schildpad wil jennen. Door het samenbrengen van deze eerder gepubliceerde verhalen en door het aangepaste formaat komt ook de tekst iets meer naar voren, weg van het pure prentenboek. Fans van Annemarie Van Haeringen kunnen Blootpad & Co. zonder aarzelen toevoegen aan hun lijstje voor de paashaas.

Kathy Lindekens

Leen Van Durme
Mo Muis
Standaard Uitgeverij / Van Buuren kinderboeken, Antwerpen/Weert,
32 p., 495 fr., vanaf 4 jaar.

Guy De Troyer, Marjolein Pottie
Katarina Kietelkous
De Eenhoorn / Van Buuren Kinderboeken, Wielsbeke/Weert
32 p., 495 fr., 3 - 8 jaar.

Kitty Crowther
Meneer Bas maakt heel wat mee
Uit het Frans vertaald door Bart Moeyaert, Querido, Amsterdam/Antwerpen
64 p., 500 fr., vanaf 4 jaar.

Guido Van Genechten
Het grote billen-boek
Clavis, Hasselt
32 p., 495 fr., vanaf 1,5 jaar.

Annemarie Van Haeringen
Blootpad & Co. Dierenverhalen
Leopold, Amsterdam
112 p., 695 fr., vanaf 4 jaar.