Spaghetti van Menetti

Keer Leibbrandt, Carl Hollander
(Leopold-De Blauwe krokodil - 250 fr.), 9j +

Spaghetti van MenettiIn Spriet is alles dun: de huizen, de bomen, zelfs de mensen. Wanneer de gezellige en mollige meneer Menetti er aankomt is hij dan ook bijzonder verbaasd. Er is geen enkel huis waar hij binnen kan en de Sprieten bekijken hem als een rariteit. Maar Menetti is een vrolijke man die van aanpakken weet. Hij trakteert de Sprieten op z'n heerlijke spaghetti. Algauw zijn de inwoners van het dunne stadje verslingerd aan de spaghetti van Menetti... met alle gevolgen van dien.
   Heruitgave van een boekje ui 1977, nu in de goedkope reeks van Leopold: De blauwe krokodil. Een soort pocketuitgave, maar dan met een harde kaft. Het verhaaltje loopt en leest zoals de spaghetti: heel lekker. Dit is pure ontspanningslectuur en kinderen zijn er dol op. Het boekje is bovendien doorspekt met veel wat ouderwets aandoende illustraties. Hierdoor komen de Sprieten echt tot leven.
   Andere titels in De blauwe krokodilserie:
Ingrid Antheunis


TerugCopyright ©  De Viervoeter                      april 1999.

De wezen van Woesteland

Margriet Heymans
(Querido - 599 fr.), 9j +

De wezen van Woesteland   Dit wordt een moeilijke klus, een harde dobber. Dit verhaal zit zo geraffineerd en complex in mekaar dat het haast niet na te vertellen is. Maar goed. Er zijn drie verhalen in dit boek dooreengeweven. Het verhaal in zwarte letters vertelt over juf Jozefa Muizenveld, de nieuwe juf van Manus, Klaar en Bonnavi. Hoe ze van school gestuurd wordt en hoe de kinderen haar gaan opzoeken. In haar vochtige, koude molen gezeten, vertelt ze hen een verhaal. Het verhaal over de wezen van Woesteland. Hoe vijf wezen door Sibbel de Kat ontvoerd worden omdat ze zo naar kinderen verlangt. Dit tweede verhaal kan je lezen in blauwe letters. De rode letters verbinden de twee vorige verhalen. Ze vertellen over een juf Muizeval die al zeven jaar op haar leerlingen wacht en wanneer ze eindelijk komen, hen een verhaal vertelt. In deze rode letters worden de gevoelens en gedachten van Manus, Klaar en Bonnavi mooi verweven. Ondanks de verschillende letterkleuren, is verwarring soms niet te vermijden.
   Heymans vermengt realiteit, onwezenlijkheid, magie en sprookjessfeer op een uitgebalanceerde manier, soms merk je de overgang haast niet. Qua sfeer leunt dit boek aan de de "De prinses van de moestuin", een verhaal dat ze samen met haar zus Annemie in 1991 maakte. Je vindt er diezelfde beslotenheid van personages die in een eigen wereldje leven. Een wereld, enerzijds reëel en anderzijds zeer irreëel, maar steeds bevolkt door wonderbaarlijke wezens.
   Geen gemakkelijk boek dus. Toch laten de lotgevallen van de wezens je niet los, je wil weten hoe het hen vergaat. Voor de jonge lezer vraagt dit verhaal flink wat belezenheid en doorzettingsvermogen, maar hij/zij wordt beloond met literaire pareltjes. Gelukkig biedt het voorspelbare einde een welgekomen verademing: "Ha, eindelijk greep op het verhaal!"
   Beeldend is Heymans minstens even sterk als met woorden. Doorheen het ganse boek vind je de liefelijkste tafereeltjes die echt in de tekst verweven zitten. Alleen al daarvoor zou je het boek willen hebben, om je er gewoon doorheen te kijken. Bekroond met het Gouden Penseel 1998.
 
Ingrid Antheunis


TerugCopyright ©  De Viervoeter                      april 1999.