Suggestieve dierentaferelen
Koe en haas
In deze mooie en bescheiden verhalenbundel schetst de nog vrijwel onbekende Isabel Versteeg in 15 taferelen de ongewone vriendschap tussen een koe en een haas. Het roept meteen herinneringen op aan de bestsellers van Vos en haas van Sylvia Vandenheede en Thé Tjong-King, maar het is toch behoorlijk anders van sfeer. Gelijkend is uiteraard het opvallende verschil tussen beide dieren: de rustige, nuchtere koe, die niets liever wil dan grazen, en de vinnige, avontuurlijke haas, die zijn innerlijke onrust amper kan bedwingen. Ze wonen allebei op hetzelfde weiland, en zijn eigenlijk erg op mekaar aangewezen. Wat ze meemaken is niet bepaald spectaculair: de koe die door de gevolgen van een zwaar onweer gered moet worden, de haas die via een zwierende hangmat hoog in een boom terechtkomt... Soms zorgen ze zelf voor wat peper en zout in hun kabbelende bestaan: dan spelen ze samen een spelletje "om ter langst slapen", of bekommeren ze zich om een verloren ei. Versteeg beschrijft deze kleine anekdotes met een groot inlevingsvermogen, en met veel oog voor detail: het is duidelijk dat ze goed geobserveerd heeft. Hoe de dieren tegenover mekaar en het leven staan, kun je vooral tussen de regels lezen, en net die suggestieve toon maakt deze verhaaltjes zo innemend en geloofwaardig. Niet alle hoofdstukjes zijn even sterk, soms zijn ze net te braaf om echt te kunnen boeien. Maar Versteegs heldere, franjeloze en zeer vloeiende vertelstijl maakt veel goed, en ze weet van haar hoofdpersonages genuanceerde en sympathieke karakters te maken. De zachte pastelachtige tekeningetjes van Tolman sluiten daar perfect bij aan. Het is geen Toon Tellegen, maar deze Koe en haas doet je geregeld met een glimlach stilstaan bij de 'dingen des levens' als vriendschap, dagelijkse routine, jaloezie, familie, anders zijn... Voor fijnproevers!
Veel meer dan een schelmenroman
Goed bezig, Sigi!
De schreeuwlelijke cover doet het ergste vermoeden, maar deze puberroman van Jan Simoen (de derde in de Sigireeks) is een schot in de roos. Sigiswald Vandebeek is zo ongeveer het prototype van de licht anarchistische tiener: tuk op zijn onafhankelijkheid, snel hevig verliefd, intelligente leerling met een absoluut minimum aan motivatie, neerbuigend tegenover zijn 'debiele' broertje, en vooral niet op zijn mondje gevallen. Stereotieper had Simoen het bijna niet kunnen verzinnen. En toch komt die Sigi - zoals hij zich liever laat noemen - al van de eerste pagina's helemaal tot leven. Simoen heeft zich kennelijk rot geamuseerd met dit boek, want via de ogen van zijn jonge welbespraakte 'held' duikel je van de ene maffe situatie in de andere. Kolder en soap zijn nooit ver weg, met dit verschil misschien dat het vaak zodanig 'over the top' gaat dat je de eigenlijke absurditeit van het leven erdoor heen voelt. Maar het is ook meer dan een bij wijlen zeer grappige 'schelmenroman'. Simoen slaagt erin om je eerst terloops, en later meer frontaal een inkijk te bieden in de knisperende hersenen én het al bij al gevoelige hart van zijn Sigi. Hij heeft daar een slimme strategie voor toegepast: net op het ogenblik dat je je begint af te vragen of er iets meer in dit boek zit dan weliswaar hilarische generatieconflicten en andere puberale anekdotes, laat hij in het derde hoofdstuk 'Herfst' de sfeer mooi kantelen. Nadien gaat Simoen op datzelfde elan door, om in het laatste deel dapper gewaagd en bijna op het sentimentele af met een mooie, dromerige coda te eindigen op een godverlaten kerstmarkt in Leuven. Zo krijgt zijn Sigi zelfs even de allure van Holden Caulfield uit Salingers ongenaakbare The Catcher in the Rye. En zo'n vergelijking wil wat zeggen!
Patrick Jordens
Marije Tolman (ill.)
Lemniscaat , 92 p., € 12,50.
ISBN: 9789047700814
vanaf 9 jaar.
Querido, Amsterdam , 184 p., € 12,95.
ISBN: 9789045106502
vanaf 12 jaar.
