Kijk kunst

Dat musea niet noodzakelijk saai en stoffig zijn, bewijst het prachtige boekje In het museum. Net als in hun vorige kijkboeken gaan de Franse Katy Couprie en Antonin Louchard weer associatief te werk. Tijdens hun tocht door een museum kijken ze naar kunst met de ogen van kinderen en laten ze hun fantasie de vrije loop. Schilderijen, gravures, foto's en sculpturen roepen meteen associaties op die op hun beurt vorm krijgen in teken-, schilder-, en fotomateriaal. Zo kom je van bekende en minder bekende voorstellingen van engelen als vanzelf bij een reeks vogels terecht. Daar zitten dan evengoed reproducties van hiërogliefen, van oude Italiaanse meesters en doodgewone kiekjes bij. Op die manier wordt kunst heel tastbaar voor jonge kinderen en ontstaan er steeds nieuwe verhalen. Een prachtige kunstinitiatie zonder woorden!

Een potje troost

Een ontroerend en tegelijk erg grappig verhaal over afscheid nemen en verdriet is Moet dat nou zo??! 'Ze' loopt duidelijk grimmig door het park, dat kleine meisje met haar veel te grote rode laklederen omatasje. En 'wij', een kleurige bende omstaanders, hebben het raden naar de oorzaak van haar boosheid. Eén voor één volgen ze haar en horen ze telkens haar verbolgen uitroep: "Moet dat nou zo??!" De verwarring is groot. Tot iemand durft te vragen wat er dan aan de hand is. Dan blijkt dat ze haar dode kanarievogel Elvis in haar tas meezeult. Het vreemde gezelschap organiseert een feestelijke uitvaartplechtigheid, 'Plechtig. Cake en Chocolademelk'. Er wordt uitvoerig gehuild, getroost en naar herinneringen geluisterd. Ten slotte kan er ook gelachen worden. Grappig is de verwarring met de grote naamgenoot van het vogeltje. De prent waarop de twee betreurde zangers, de grote Elvis en de kleine vogel, met elkaar worden geconfronteerd in het hiernamaals spreekt boekdelen. De minimale maar erg sprekende tekst, de suggestieve stripprenten en de bijzondere compositie maken dit boekje tot een juweel.

Samen warm

Illustrator Sieb Posthuma kreeg in 2002 een Vlag en Wimpel van de penseeljury voor zijn prentenboek Rintje, waarvoor zijn eigen hond model stond. Zijn nieuwe prentenboek Mannetje Jas is alweer hartveroverend en erg origineel van stijl. Mannetje Jas heeft het koud: tot op zijn botten is hij verkleumd. Geen kachel die hem warm kan maken. Ook al doet hij de wolligste kleren aan, toch blijft hij er rillerig bij lopen. Hij koopt een hoop extra jassen en trekt die allemaal over elkaar aan. Met al dat textiel kan hij op den duur niet meer door de voordeur van zijn eigen huis. Hij trekt zijn hoofd in, door alle kragen van alle jassen heen, stookt een vuurtje tussen de jaspanden en bouwt zo zijn eigen jassenhuisje. Maar ook dat mag niet baten. Tot hij Vrouwtje Jas ontmoet, die met hetzelfde probleem worstelt. Samen hebben ze geen elektrische dekens, warme chocolademelk, wollen wanten of honderd jassen meer nodig om de kou te verdrijven. Een hartverwarmend stapelverhaal met expressieve tekeningen. Al die jassen en dekens nodigden de illustrator uit om vooral met collages van textiel in soorten en maten te werken.

Pijnlijk wachten

Van een kind dat tikkertje speelt met de wind is de poëtische titel van een bijzonder prentenboek over een ongewoon verjaardagsfeest. Jarige Iene wacht tevergeefs op haar invités, maar die dagen niet op. Stilaan blijkt dat Iene een kleine einzelgänger is, die in haar eigen wereldje leeft en ook behoorlijk wordt gepest op school. Ze moet het stellen met haar sprekende knuffels en met Lorna, haar imaginaire vriendinnetje. Het boek is opvallend mooi opgebouwd. De openingspagina's zitten vol feestelijke verwachting met kleurige slingers, ballonnen en een vrolijke Iene. Stilaan worden de kleuren somber en word je deelgenoot van het pijnlijke wachten op wie nooit komen zal. Ook het isolement van het meisje en de discrete bezorgdheid van haar moeder worden suggestief weergegeven. De goed geschreven tekst, de sprekende kleuren en de professioneel gemaakte prenten suggereren hier wat niet wordt gezegd. Een aangrijpend boek dat veel aan de verbeelding overlaat.

Samen zweven

Van verliefdheid ga je zweven. Maar of je er ook echt de zwaartekracht mee ontstijgt? Een haas in maart geeft uitsluitsel. Haas wil er alles aan doen, aan dat vliegen. Alleen op die manier is er een kans om Noortje Westenwind nog een keer te ontmoeten, die hem met haar zweverige charme betoverde. Al zijn vliegpogingen - overigens prachtig verbeeld op de mooie prenten - en de (wijze?) raad van Uil leveren hem enkel een bont en blauwe neus op. Tot hij het hazenmeisje Ook-Haas tegen het lijf loopt. En dan lukt het zweven plots helemaal. De combinatie van de dromerige illustraties van Kristien Aertssen met de nuchtere rechttoe rechtaan vertelstijl van Pieter van Oudheusden werkt perfect. Een aandoenlijk en perfect gedoseerd boek dat je naar eeuwige lente en wat daarbij hoort laat verlangen.

Copyright © De  Morgen   .::.  4 oktober 2006

Vorige pagina  .::.   Home