Regen is plezant

Van een sneeuwman die niet smelten wouWaarmee kan een mens in een belabberd lenteseizoen beter beginnen dan met een sneeuwman die niet smelten wou? Van een sneeuwman die niet smelten wou, vertelt Henri Van Daele, een man die veel en vaak vertelt en die in het boekje over de sneeuwman enzovoort hier en daar wat weetjes rondstrooit, bijvoorbeeld over het verschil tussen trekvogels en standvogels, over de levenswandel van de egel, over wat een wak is, dat soort dingen. Henri Van Daele publiceert bij Averbode.
   En Averbode heeft behalve het boekje van Henri Van Daele nog meer van die zo goed als vierkante boekjes met hardkarton covers, mooi tot zeer mooi van uitzicht. Daar is deze keer zelfs nog een verhaal bij van de vroegtijdig overleden Gregie De Maeyer, "een verhaal dat heel anders afloopt dan je verwacht." Ja, een verhaal dus, met een pointe, iets wat in kinderverhalen niet zo vaak voorkomt. Reuze! van Gregie De Maeyer is nu eens een niet experimenteel werkstuk. Integendeel,  het is een soort verhaal waarin je op volgehouden wijze ongemerkt en heel klassiek op het verkeerde been wordt gezet en pas helemaal op het einde krijg je de ware toedracht te lezen en je zucht van opluchting, want de hele inhoud leek eng en blijkt het dan niet te zijn.
Even om   Een derde Averbode-boekje is van Sylvia vanden Heede. Even om kan je lezen als een illustratie van het gezegde dat oost west thuis best is. Maar ook van het gezegde dat regen plezant is. En wanneer het jongetje Stijn op het einde van het boek de maan boven zich ziet en hoort dat ze "Kom, kom" zegt, net zoals de molen dat heeft gezegd en het bos en de boot en de berg, merk je aan de afsluitende tekening van Ingrid Godan hoe sterk het jongetje Stijn ernaar verlangt om ook de maanreis aan te vatten.
   Van een andere uitgeverij is er een heel ander type boek, voor beginnende lezertjes: De goeie broek van Marie Delafou. De figuren in dat boek zien eruit alsof ze houten koppen hebben. Er zit bijvoorbeeld een vaderfiguur bij wiens kop langgerekt is als de snuit van wijlen Fernandel. En de neus is dun en lang, een soort worstvormig aanhangsel. De ogen houten stippen. De mond een opening, alsof er een grote hap uit het hoofd is weggebeten. Zeer expressief.Illustratie uit Een stinkdier is een prachtig beest
   En ook de andere figuren vertonen markante expressies. Zodat het verhaaltje van niets dankzij de expressieve werking van de tekeningen toch iets wordt, iets moois zelfs. En de soms stroeve versvorm waarin het is gesteld, neem je er maar bij.
   Graag had ik de Franse verzen van Marie Delafou naast de Nederlandse van Bart Moeyaert gelegd. Of naast het oorspronkelijke pygmeeënsprookje, waarnaar het boekje is gemaakt. Maar zover ben ik niet geraakt.
Een stinkdier is een prachtig beest   Ook verzen in Een stinkdier is een prachtig beest van Daniil Charms. U herinnert zich wellicht nog de uitgave van een aantal schitterende verhalen van deze Russische schrijver van absurdistische bedenksels onder de titel Nietes Welles, bij Querido. Nu heeft Querido dus een aantal lange, verhalende rijmteksten van Daniil Charms op de markt gebracht. En wie genoten heeft van de ontwapenende en frisse teksten uit Nietes Welles hoopt op meer genot bij lezing van de nu pas uitgegeven verzen.
   Maar er zijn tegenvallers; En dit is er een. Want Charms slaagt er zelden in de woorden van zijn aparte geest om te zetten in gedichten die niet alleen spielerei zijn, maar ook nog iets meer dan dat. Te vaak blijft het bij "Ha-ha-ha en hè-hè-hè, hi-hi-hi en boeg-boeg-boeg! Boe-boe-boe en bè-bè-bè, din-din-din en troeg-troeg!" (Manier waarop Charms het lachen van een oude man weergeeft).
   Zelden is de smaak van karamellen, afkomstig van de overal bekende karamelleverzen, ver weg, zodat je je toevlucht neemt tot het sterkere element in deze uitgave, namelijk de tekeningen van Gerda Dendooven, die erin slaagt met brutale lijnen verfijnde illustraties te maken.
Circus Bollebrood   En dan een boek vol brood. Circus Bollebrood vertelt het verhaal van Bo, het kind van een stel circusartiesten. Wegens te veel werken slaan die stelselmatig het ontbijt over, niet beseffend dat het ontbijt volgens allerlei deskundigen een belangrijk en onmisbaar moment zou moeten zijn in het dagelijks leven der gezinnen. Wel zorgen de ouders van Bo ervoor dat er elke ochtend brood op de plank is. Op een bepaalde dag is dat rond en hol, een soort ring, waarmee Bo en zijn circusvrienden - de hond, de beer, de kameel, de olifant, de aap, de kat, het varken; ik hoop dat ik niemand vergeet - allerlei kunstjes uit gaan halen.
   Op het einde van het verhaal zit het circusgezin mooi verenigd om de ontbijttafel, want "samen eten is veel leuker dan alleen", wat de moraal van het verhaal is, maar of die echt broodnodig is, laat ik in het midden.
Bert Van Molle
Henri Van Daele / Klaas Verplancke, Van de sneeuwman die niet smelten wou, Averbode. 
Gregie De Maeyer / Wouter Krokaart, Reuze!, Averbode. 
Sylvia vanden Heede / Ingrid Godan, Even om, Averbode. 
Maria Delafou, De goeie broek, Querido. 
Daniil Charms / Gerda Dendooven, Een stinkdier is een prachtig beest, Querido. 
Kristien Aertssen, Circus Bollebrood, Leopold.


Terug
Copyright © De Morgen                     15 april 1999.