Niet wat, maar hoe
soon proberen éénlettergrepig te schrijven, dat valt niet
mee. Daarom zou ik weleens een éénlettergrepige willen ontmoeten
en bezig zien. Jeanne Bakker bijvoorbeeld, die bij Clavis de fiep en jop-serie
maakt. Ik las met smaak haar Bui in het bos, haar Feest in de
eik en dacht: dit is spek voor de bek van wie zes jaar is. Het
is niet slap en het is niet flauw en het loopt goed snel en op een keer
wil ik haar dus aan het werk zien en dan zeg ik: goed zo, goed zo, goed
zo!
Maar het blijft raar.
Misschien es aan Test-Aankoop vragen of kinderen van
zes ook echt behoefte hebben aan de ijzeren discipline die ervan uitgaat
dat er nooit ofte nooit iets van twee lettergrepen bij mag zitten.
Eén-, twee-, drie-, vierlettergrepig,
je vindt van alles in de nieuwste Max Velthuijs. Kikker en de horizon
is ondanks zijn nieuwigheid ook helemaal niet nieuw, want de zoveelste
variatie op het kikkerthema, zowel wat verhaal als wat illustratie betreft.
Kikker heeft dus alweer ogen op zijn kop, een rechte of golvende streep
die zijn mond aangeeft, korte drievingerige armpjes. En hij gaat op reis
en leert wat heimwee is. "'Is dat erg?' riep Kikker verschrikt. 'Welnee,'
zei Rat. 'Als je weer thuis bent is het zo over.'"
Ook
in Nina zonder Thomas gaat het over reizen, want in het begin van
het verhaal is het - je wou dat waar was - "een mooie kwetterende ochtend
in de maand mei". En de beertjes Nina en Thomas zitten op de stoep van
hun huis koffie te drinken. Daagt daar plots Mol op, die na de winter zijn
brommer oppoetst. Samen gaan ze kijken of het nieuwe spoorboekje al uit
is. Maar doordat Thomas met Mol zo joepie op de brommer verdwijnt, voelt
Nina zich verlaten en miskend en bijna gescheiden, zodat ze een tegenzet
doet. Ze verlaat het huis, wil ver-ver-ver op reis, stelt zich Thomas voor
die haar nodig zal hebben, die doodongelukkig zal zijn, die de politie
zal inschakelen op haar op te sporen, wat heerlijk!
Niets dan zwart-wittekeningen, met als enige toegeving het lichtbruin
van de beren. Twee lettertypes: het gewone waarin het verhaal wordt verteld
en de handschrifthoofdletters waarin gedachten en gesprekken worden weergegeven.
Anna Höglund schreef met Nina zonder
Thomas een boek dat er zijn mag, maar werkelijk enthousiast was ik
over de schitterende schrijfprestatie van Wouter Klootwijk in Het varkentje
van Adri. Over de jongen Adri en zijn non-conformistische oom heeft
Wouter Klootwijk nu al een vijftal boeken geschreven. We beginnen die Adri
en zijn oom te kennen, maar Wouter Klootwijk kennen we blijkbaar nog niet,
want die schrijft me daar plots niet het goede boek dat we van hem gewend
zijn, maar een opperbest boek, fris, ontroerend, grappig, teder, prachtig
van ritme, een voorbeeld wat dialogen betreft - ik vind nog wel een paar
kwaliteiten, indien u aandringt.
Het verhaal speelt zich af bij het soort weer dat u op dit moment
mee mag maken. Regen dus. En nog meer regen. Zodat er gevaar is voor overstroming.
En let ik nu niet op, dan vertel ik het hele verhaal en doe het dus onrecht,
want alweer is het belangrijke niet wàt verteld wordt, maar hoe
het wordt verteld.
Een voorbeeld dus. Het regent, maar onder de brug is het droog.
Adri, Wim en Martje leunen tegen het varken. Het varken slaapt.
"'Is
het van ons drieën?' vraagt Martje.
"'Ja, natuurlijk,' zegt Adri. 'Wij zijn van elkaar en het varken is
van ons.'
"'Wat ben ik dan van jou?' vraagt Wim.
"'Mijn beste vriend.'
"'En ik?' vraagt Martje.
"'Ook,' zegt Adri.
"'Kan je twee beste vrienden hebben?' vraagt Wim.
"'Ik vind dat dat kan, want ik heb twee beste vrienden,' zegt Adri.
'En jullie ook, of niet?'
"'Ja, maar het beste is er maar één,' zegt Wim.
"'Nee,' zegt Martje, 'als de visite weg moet, zegt mijn moeder: "Beste
mensen, het is tijd om weg te gaan." Dat zijn twee beste mensen.'"
Wouter Klootwijk. Onthou die naam.
Bert Van Molle
Jeanne Bakker & Riske Lemmens, Een bui in het bos
/ Een feest in de eik, Clavis.
Max Velthuijs, Kikker en de horizon, Leopold.
Anna Höglund, Nina zonder Thomas, Querido.
Wouter Klootwijk, Het varkentje van Adri, Leopold.
Copyright ©
10 september 1998.